Çocuklara, ebeveyninin ölümünün boyutuyla ve hayatı eskiden olduğu gibi tamamıyla yaşama yollarıyla ilgili olarak birçok yönden yardım edilebilir. Burada en önemli faktör ise hayatta olan ebeveyndir.
Elbette diğer aile üyelerinin ve arkadaşlarının da çocuğun iyileşme sürecinde rolü vardır ancak hayatta kalan ebeveynin birincil ebeveyn olarak aktif olması, çocuğa destek ve rehberlik sağlaması ve çocuğun yas sürecinden geçebilmesi için sorumluluk alması gerekmektedir. Aksi hâlde, çocuk her iki ebeveynini birden kaybettiğini hisseder. Bu hayatta kalan ebeveynler için oldukça zorlayıcı bir görevdir.
Çocukların ebeveynleri evliyse ya da birbirleriyle iyi ilişkileri varsa kayıptan sonra hayatta kalan ebeveyn de çocukla birlikte yas tutar. Bu şekilde olmasalar bile, diğer ebeveynin kaybı, hayatta kalan ebeveyn için genellikle pratikte ve/veya mali konularda krizler yaratır. Bu nedenle ebeveynler kendi kayıplarıyla başa çıkmada yardımcı olmaları için ailelerinden, arkadaşlarından ve ruh sağlığı uzmanlarından yardım almaya cesaretlendirilmelidir. Böylece, çocuklarına daha faydalı olabilmeleri sağlanabilir. Ebeveynler, duygularıyla başa çıkmada ve duygularını ifade etmede model olduklarında, çocuklar da ellerinden gelenin en iyisini yaparlar. Hatta daha küçük yaştaki çocuklar, ebeveyninin yönlendirmelerini takip eder. Bu yüzden ebeveynlerin, çocuk için çok yoğun olmayacak şekilde yas duygularını paylaşmaları önemlidir. Ebeveynlerinin yas duygularını kontrol ettiğini ve yönettiğini bilmeleriyle, çocuklar kendilerini daha güvende ve rahat hissederler. Fakat ebeveynlerini aşırı üzgün, depresif ve kaygılı gördüklerinde kendilerinin umutsuzluk ve kaygı duyguları birbirine karışacaktır.
Ebeveynin telkinde bulunması çok önemlidir. Öncelikle çocuklar, hayatta kalan ebeveyninin iyi olduğunu bilmeye ihtiyaç duyar. İkinci olarak, ebeveynler çocuklarına yeniden iyi olacakları hakkında güven vermeli fakat bu iyileşme sürecinin herkes için zaman aldığını belirtmeliler. Son olarak, ebeveynler finansal kaygılar ve yaşam düzenlemeleri gibi pratik meseleleri ele almalı ve ailenin iyileşmesi ile gelecekteki mutluluğu hakkında iyimser olmalıdırlar.