ntihar konusuna değinmeden önce kendine zarar verme ile intihar eylemleri arasındaki farkı netleştirmek gerekir. Kendine zarar verme, yaşamı sonlandırma amacı gütmeyen bir eylem iken, intiharda temel amaç yaşamın sonlanmasıdır. Çocuk ve ergenlerde intihar amacıyla çok çeşitli öldürücü yöntemler planlanmakta ve uygulanmaktadır. Kendini asmak, ilaç almak, trafiğe atlamak, ateşli silah kullanmak, suda kendini boğmak kullanılan en yaygın yöntemler arasında sıralanabilir. Kızlarda özellikle öldürücü maddelerin alımı ile intihar girişimi daha yaygın iken, erkeklerde ateşli silahların kullanımına daha çok rastlanmaktadır. Araştırmalar, depresyon, önceki intihar girişimleri, antisosyal davranış (suç nitelikli davranış), madde kötüye kullanımı, dürtüsel veya takıntılı kişilik özelliklerinin intihar davranışına yatkınlık oluşturan en önemli etkenler olduğunu öne sürmektedir. İntihar girişimi olan erkeklerde alkol kötüye kullanımı ve davranım bozukluğu (okuldan kaçma, hırsızlık,vb.), kızlarda ise depresyon sık görülmektedir. Disiplin krizi yaratan ani bir olay, sevgiliden ayrılma gibi stresli olaylar, aşırı öfke, umutsuzluk gibi olumsuz yöndeki ruhsal durum değişiklikleri de intihar davranışında tetikleyici faktörler olarak rol oynamaktadır. Yapılan bir çalışmada da, intihar girişimde bulunan ergenlerin bulunmayan ergenlere göre, son bir yılda daha fazla stresli yaşam olayları atlattıkları ve fiziksel istismara uğradıkları bulunmuştur.

Pek çok intihar girişiminde bulun ergenin daha öncesinde kendine zarar vermekte olduğu bilinen bir gerçektir. Bazen de kendine zarar verici davranışlar istemsiz olarak ergenin ölümüyle sonuçlanır. Temelde her iki eylemde de bulunan ergenlerin ise, boşluk, anlamsızlık, çaresizlik duyguları yaşadığı, özgüven ve kimlik alanlarında problemleri olduğu araştırmalarca desteklenen bilgiler arasındadır. Her iki gruptaki ergenler de ya çok marjinal arkadaş grupların arasında yer almayı ya da sosyal anlamda izole olmayı tercih ederler. Bu onların yukarıda anlatılan kimlik gelişimleri ile ilgili olarak yaşadıkları sorunların bir sonucudur.

Romantik İlişkiler, Evlilik ve Ana- Baba- Çocuk İlişkileri (1. Basım / Kasım 2010) - Nobel Akademik

Ed: Tarık Solmuş

ISBN: 978-605-395-418-7