Çocuğunuz sık sık ağlama ve öfke nöbetlerine giriyorsa davranışlarınıza biraz daha hassasiyet göstermeniz gerekiyor olabilir. Gelin, ağlama ve öfke krizleri için uzmanımızın önerilerine bir göz atalım...
Bebeklik Döneminde
• Ağlama davranışı başladığında öncelikle nedenini bulmaya çalışın. Açlık, susuzluk, uyku, gaz gibi nedenleri giderin.
• Gereksinimi giderdiğiniz halde ağlama devam ediyorsa bebeğinizi sakin ve sessiz bir ortama götürün; başka insanların ve televizyonun olmadan sevdiği ve ilgilendiği oyuncaklarla dikkatini çekmeye çalışın.
• Ağlamayı hala kontrol edemediyseniz; konuşmayı, sallamayı ya da oyuncak seçenekleri sunmayı bırakın. Sessizce yanında oturun ya da kucağınızda tutun. Çok ağlamaktan kusma gibi bir durum olabileceğini hatırlayın.
• Ağlama duruncaya kadar sesli bir tepki vermeyin, bekleyin. Oyuncak göstermeyin, emzik vermeyin, kucakta dolaştırmayın. Hiçbir uyarı vermediğinizde bebeğinizin ağlaması bir süre sonra azalacak ve duracaktır.
• Ağlama durunca onunla konuşun, oyuncakla ilgisini çekin, oynayın ya da isterse uyutun. Sakinleştiğinde evden dışarı çıkarıp gezdirerek de uyumasını sağlayabilirsiniz.
• Her ağlama atağında, bildiğiniz bir neden yoksa aynı davranışı gösterin.
• Bebeğinizin huzurlu olduğu en uygun ortam, kişi ve koşulları keşfetmeye çalışın.
2-6 Yaş Arasında
• Öncelikle çocuğunuzu sarılarak, yanında olarak sakinleştirin.
• Olayın bütününü, nasıl başladı ve neden arttı gibi soruların cevabını anlamaya çalışın.
• Eğer çocuğunuzun tepkisi haklı ise bunu ona söyleyin: ”Haklısın, ablan senden kalemini izinsiz almamalıydı. Gel, onunla konuşalım.”, “O arabayı çok istediğini biliyorum ama…”, “Baban sana kızdığı için üzüldün biliyorum…” gibi.
• Sizi dinlemeyecek kadar kızgınsa tepkisini bitirene kadar yanında sessizce bekleyin. Ağlama ve bağırma tepkileri siz konuştukça ve oyalamaya çalıştıkça artar.
• Sert ve kendine ya da çevreye zarar verecek şekilde tepki gösteriyorsa kollarınızla kontrol ederek sakin bir odaya gidin. Göz önünde olmasına dikkat edin ve sessizleşmeye başlayana kadar konuşmadan yanında oturun.
• Sizi dinleyecek duruma geldiğinde onunla konuşun: ”Baban sana kızdı diye üzüldün biliyorum ama babana oyuncak atıp canını yaktın. Keşke babana top oynamak istediğini söyleseydin.”, “Sana çikolata almadım çünkü önce yemek yemeliyiz. Yemek yemeden çikolata yersen miden bulanabilir. Yemeğini bitirdiğinde gidip alabiliriz.” gibi.
• Çocuğunuzu uyarmanız gerektiğinde en fazla iki kez adını söyleyerek dikkatini çekebilirsiniz. Üçüncü hareketiniz kalkıp çocuğunuzu olaydan uzaklaştırmak olmalıdır. Sürekli sözlü uyarı işe yaramayacaktır. Siz de sürekli bağıran bir ebeveyn olmak istemezsiniz…
Uzm. Birgül U. Bayoğlu
Bayındır Söğütözü Hastanesi, Çocuk Gelişimi Ünitesi/Ankara
Web Sitesi: http://www.cocuksesi.com